Η Θ Ε Ω Ρ Ι Α
Λέγοντας «Ευχαριστώ»
Ευγνωμοσύνη¹ από καρδιάς
Προχωρώντας προς την κατεύθυνση μιας πιο συνδεδεμένης και συμπονετικής ζωής, ανέπτυξα μια ικανότητα την οποία θα περιέγραφα ως μεταμορφωτική για τη ζωή μου. Είναι η ικανότητά μου να προσφέρω ευχαριστίες με έναν καινούργιο, ουσιαστικότερο τρόπο. Επηρεάζει σχεδόν κάθε στιγμή της κάθε ημέρας και αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βιώνω τους ανθρώπους και τα γεγονότα που συνθέτουν τη ζωή μου.
Η ανατομία της ευγνωμοσύνης
Τι μας συμβαίνει όταν κάποιο γεγονός μας κάνει να θέλουμε να πούμε «ευχαριστώ»; Τι συμβαίνει μέσα μας; Μελετώντας τη συμπονετική σκέψη και δράση, έμαθα ότι τρία πράγματα είναι σημαντικά σε αυτές τις στιγμές:
Πρώτον, κάτι μόλις συνέβη (ή συμβαίνει). Κάποιος είπε κάτι ή έκανε κάτι, ή υπήρξε/υπάρχει κάποιο γεγονός στη ζωή μας. Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε με μια παρατήρηση κάθε τι που εκτιμήσαμε. Για παράδειγμα, όταν ξύπνησα σήμερα το πρωί, ένιωθα ευχάριστη ζέστη. Παρατήρησα τη χνουδωτή κουβέρτα μου, το μαλακό ζεστό μαξιλάρι μου και το ήσυχο, καθησυχαστικό πρωινό φως που κρυφοκοίταζε μέσα από τις κουρτίνες.
Δεύτερον, ένιωσα κάτι. Κάθε στιγμή αισθάνομαι κάποιο «(συν)αίσθημα ικανοποίησης» τώρα πλέον που η εμπειρία μου έχει εμπλουτιστεί από την πρακτική μου να αισθάνομαι τα συναισθήματα. Στην περίπτωση της κουβέρτας μου, του μαξιλαριού μου και του πρωινού φωτός, ένιωθα μια αίσθηση άνεσης, ευγνωμοσύνης και ελπίδας.
Τρίτον, κάποιες ανάγκες ικανοποιούνται. Στην περίπτωση της κουβέρτας μου και του μαξιλαριού μου, ήταν η ασφάλεια και η άνεση. Στην περίπτωση του πρωινού φωτός, ήταν η ελπίδα, η υποστήριξη και η συμπερίληψη.
Είναι η παρατήρηση αυτών των πραγμάτων που μου δίνει την δυνατότητα να νιώθω σύνδεση και ευγνωμοσύνη.
Μέχρι στιγμής, έχουμε μελετήσει και εξασκηθεί στην παρατήρηση και την ενσυναίσθηση προς τον εαυτό, ικανότητες που μας επιτρέπουν να αναγνωρίζουμε αυτές τις τρεις πτυχές της εμπειρίας μας. Έτσι, από αυτή τη στιγμή και μετά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις δεξιότητες και πρακτικές για να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τη ζωή μας. Όσο πιο επιδέξιοι γινόμαστε σε αυτό, όσο περισσότερο εξασκούμαστε, τόσο περισσότερο θα συνδεόμαστε με την ομορφιά και τη διασκέδαση του να είμαστε ζωντανοί. Ισχύει.
Προσφέροντας ευγνωμοσύνη
Μπορούμε να μοιραστούμε αυτή τη δεξιότητα και την επίγνωση με άλλους που μπορεί να μην την ασκούν τόσο συνειδητά όσο εμείς, αλλά εξακολουθούν να έχουν το ίδιο υπέροχο είδος ζωής με εμάς. Το να μοιραζόμαστε την ευγνωμοσύνη μας μπορεί να είναι κάτι βαθύ, όπως όταν μοιραζόμαστε την ευγνωμοσύνη μας με έναν γονιό ή ένα αγαπημένο μας πρόσωπο. Μπορεί όμως να είναι και απλό, όπως όταν ευχαριστούμε έναν υπάλληλο στην εξυπηρέτηση πελατών σε ένα κατάστημα ή στο τηλέφωνο. Από την εμπειρία μου μπορώ να σας πω ότι είναι πάντα διασκεδαστικό.
Ένα μικρό παράδειγμα – Τις προάλλες ήμουν στο τοπικό μου «Home Center Megamart», το είδος του πολυκαταστήματος που είναι τόσο μεγάλο, που θα ήθελα να έχω ένα ποδήλατο για να κυκλοφορώ μέσα του. Μια γυναίκα που δούλευε εκεί με ρώτησε αν μπορούσε να με βοηθήσει. Της είπα ότι έψαχνα μια πρίζα για το στεγνωτήριο μου. Με οδήγησε κατευθείαν στο σωστό προϊόν (παρατήρηση).
Συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να το αναζητούσα για πάρα πολύ ώρα, αν δεν με είχε βοηθήσει (αίσθημα ευγνωμοσύνης, ικανοποιημένες ανάγκες: ευκολία, αποτελεσματικότητα και υποστήριξη).
Της είπα: «Ευχαριστώ. Μόλις μου σώσατε κάμποση ώρα. Θα μπορούσα να περιπλανιέμαι παντού αναζητώντας το». Εκείνη απάντησε με ένα βλέμμα ευχάριστης έκπληξης και ένα χαμόγελο τόσο πλατύ, που νόμιζα ότι θα πάθει κάτι το πρόσωπό της. Ήταν τόσο ικανοποιητικό να μοιραστώ αυτή τη μικρή στιγμή – μικρή και συνάμα πολύ όμορφη.
________________________
¹ ΣτΜ: Appreciation: εκτίμηση, αναγνώριση της αξίας, ευγνωμοσύνη.
Σ Τ Η Ν Π Ρ Α Ξ Η
Μια πιο ευτυχισμένη Ημέρα του Πατέρα
Ήταν η Ημέρα του Πατέρα και ετοιμαζόμουν να κάνω το συνηθισμένο τηλεφώνημα στον πατέρα μου. Αυτή τη φορά όμως ήθελα να το κάνω ένα σπέσιαλ τηλεφώνημα, μια πιο συνδεδεμένη συζήτηση από το τυπικό «Χρόνια πολλά μπαμπά! Πώς πάει;» Ήθελα να μοιραστώ μια ευγνωμοσύνη από την καρδιά μου, να μην κάνω το τηλεφώνημα από υποχρέωση.
Πριν τηλεφωνήσω, το σκέφτηκα για λίγο: «Τι είναι αυτό που εκτιμώ σε αυτόν τον άνθρωπο και στη σχέση μου μαζί του; Ποια είναι μερικά από τα πράγματα που έχουν συμβεί μεταξύ μας; Πώς έχουν συμβάλει στις ανάγκες μου οι πράξεις και τα λόγια του;». Αυτή η διαδικασία με εστίασε στην ουσία.
Όταν μιλήσαμε, αντί να πω απλώς «Χρόνια πολλά για τη γιορτή του Πατέρα!», βγήκε κάτι άλλο από μέσα μου. «Μπαμπά, συνειδητοποιώ ότι υπήρξαν τέσσερα στάδια στη σχέση μου μαζί σου. Το πρώτο ήταν όταν απλώς έκανα ό,τι μου έλεγες, το δεύτερο ήταν όταν έκανα ό,τι μου έλεγες και δυσανασχετούσα, το τρίτο ήταν όταν ανεχόμουν ό,τι μου έλεγες και το τέταρτο είναι το να εκτιμώ αυτά μου έλεγες. Είμαι στο τέταρτο στάδιο. Αρχίζω να παρατηρώ ότι τα πράγματα που μου έλεγες μου δίδαξαν μερικά πολύ σημαντικά πράγματα… και χρησιμοποιώ αυτή τη γνώση τώρα… από το πώς να πριονίζω ένα κομμάτι ξύλο, μέχρι το πώς να συμπεριφέρομαι στο τραπέζι του δείπνου. Σ’ ευχαριστώ.»
Μετά από μια στιγμή σιωπής, με μια φωνή που έτρεμε από δακρυσμένη χαρά, ο πατέρας μου μίλησε. «Λοιπόν, …πω πω… Δεν ξέρω τι να πω».
Όταν έκλεισα το τηλέφωνο, συνειδητοποίησα ότι ήταν η επιθυμία μου να δω τις ανάγκες που ικανοποιούνταν στη σχέση μου με τον πατέρα μου που μου έδωσε το δώρο του να βιώσω την ενέργεια της ευγνωμοσύνης μέσα μου. Οι δεξιότητες που είχα αναπτύξει στη συμπονετική σκέψη και επικοινωνία μου έδωσαν ένα δεύτερο δώρο: το μοίρασμα αυτής της ευγνωμοσύνης με κάποιον που αγαπώ, με έναν ουσιαστικό και συνδεδεμένο τρόπο. Προσθέστε σε αυτό, ότι ο πατέρας μου ήταν σε θέση να καταλάβει πώς είχε κάνει (και συνεχίζει να κάνει) τη ζωή μου πιο υπέροχη… ένα τρίτο δώρο. Ήταν μια υπέροχη Ημέρα του Πατέρα.
Ε Ξ Α Σ Κ Η Σ Η
Πρακτική 1 – Εξάσκηση στην παρατήρηση
Σημειώστε 5-10 πράγματα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή και τις ανάγκες που ικανοποιούνται. Για παράδειγμα, αναπνοή: αέρας, διαβάζω αυτό το κείμενο: μάθηση και ανάπτυξη, κάθομαι μέσα σε ένα κτίριο: ασφάλεια.
Σημείωση: Δεν μπορώ να εκφράσω με αυτές τις λίγες λέξεις, πόσο ισχυρή μπορεί είναι η επιρροή αυτής της πρακτικής στη ζωή μας. Τα προηγούμενα χρόνια, αυτή ήταν μια κομβική εμπειρία για πολλούς συμμετέχοντες στην “Κοινωνία Ενσυναίσθησης”.
Πρακτική 2 – Μοιραστείτε μια ευγνωμοσύνη
Θυμηθείτε κάτι που κάποιος είπε ή έκανε που συνέβαλε στην ικανοποίηση των αναγκών σας. Ρωτήστε τους αν μπορείτε να μοιραστείτε μαζί τους κάτι που εκτιμήσατε. Στη συνέχεια, μιλήστε τους για το τι συνέβη, πώς αισθανθήκατε και ποιες ανάγκες σας ικανοποιήθηκαν.
Για παράδειγμα: «Θέλω απλώς να σου πω πόσο ευγνώμων είμαι για τη βοήθεια σου με τα πιάτα. Συνειδητοποιώ πόση διαφορά μου κάνει όταν συνεργαζόμαστε έτσι. Είναι πολύ πιο ευχάριστο. Άσε που τελειώνει και πολύ πιο γρήγορα όταν συζητάμε ταυτόχρονα. Ευχαριστώ!».
Μετάφραση: Μαρία Αγγέλου